Friday, 19 December 2014
We’re asking our countrymen to cast votes by putting their ballots in an envelope marked ‘free elections’
We’re asking our countrymen to cast votes by putting their ballots in an envelope marked ‘free elections’
Sunday, June 2nd, 2013 by Olivia Ward Foreign Affairs Reporter, Published on Sat Jun 01 2013
Viewed 6044 times
Source: The Star
© Randy Risling / Toronto Star
Reza Pahlavi’s life was split in two at the age of 17: he was a trainee fighter pilot at a U.S. air base in Texas when his father was swept from the throne of Iran on a wave of public anger.
Now 52, the elegantly-tailored heir to the Peacock Throne lives in suburban Washington with his family, travelling frequently to Europe and outwardly at ease with a cosmopolitan life style.
But inwardly, he is an exile who has never left Iran.
“Iran has been my daily life,” he says. “It’s all I have after 33 years. If I were to step off the plane right now in Tehran my chances of survival are next to zero. But the moment I could return I’d be on the first flight.”
While living under a constant death threat, Pahlavi has campaigned to do just that. Not as a shah-in-waiting, he says, but a “watchdog for the people,” helping to create a new country of respect for human rights, freedom and equality: the son of an autocrat whose credo is democracy.
In Toronto this weekend to meet with Iranian exiles and Canadian politicians, he is the spokesman for the new Iranian National Council— a loosely based umbrella group of regime opponents from Iran and the diaspora — created as the first step toward ending the Islamic regime that overthrew his father in the 1979 revolution that propelled Ayatollah Ruhollah Khomeini to power.
Pahlavi is here in advance of a June 14 election that is already denounced as a sham, with candidates hand-picked by the regime and the opposition shut out or locked up.
His plan is to launch a process to delegitimize the regime and move toward democracy.
“We’re asking our countrymen to cast votes by putting their ballots in an envelope marked ‘free elections,’ and send them to all embassies of democratic countries in Iran and the office of the UN,” he said. “Those abroad can send them to all the relevant people there.”
It’s beyond a boycott, he insists: a wake-up call to the world that Iran’s rulers have lost the right to stay in power.
“At the end of the day, the regime is using this election to satisfy their purpose. They want to show the world that the people support them and their nuclear agenda. That is the head game they’re playing.”
Pahlavi argues that the threat from a possible Iranian nuclear bomb is serious, but an attack by Israel or the U.S. to halt the program, which Iran insists is for peaceful purposes, would be disastrous.
“It’s a mistake for the West to think that it can reason with Iran. This is a regime that wants to export its religious ideology and destroy its arch enemy, even if it needs a nuclear arsenal to do so.
“But we are telling the world an attack is not going to do any good. It would not stop the drive for nuclear weapons, but only delay it. And all our efforts for democracy would go down the drain and our potential allies in Iran would be put on the defensive.”
The West’s focus on Iran’s nuclear program alone misses the point, Pahlavi insists. It is only a symptom of a regime that is deeply opposed to democracy and human rights, and so will continue to be a danger.
The only solution, he says, is for other countries to forge ties with the opposition, and eventually to recognize the Iranian National Council as the legitimate voice of Iran. A step that at the moment appears distant, if not unlikely.
However Foreign Affairs Minister John Baird’s recent move to open a dialogue with opposition members in Iran and the diaspora, he says, makes Canada “a leader in this process, and a model for the world.”
During Pahlavi’s visit he was to meet with Ontario politicians and Immigration Minister Jason Kenney.
The council has made headway in uniting the fractious opposition since the violent crackdown on the 2009 protests against President Mahmoud Ahmadinejad’s election victory.
As an “underground movement” operating through electronic communications and word of mouth, Pahlavi says, it has already drawn support from within the regime — “we have former diplomats, media people, branches of the military, including the Revolutionary Guard.”
Welcoming defectors from the regime is the best way to avoid a “Syrian scenario” and ensure that it will crumble from within, Pahlavi argues. Without partisan ties, the movement is broad enough to create a legitimate alternative united by a dedication to democracy.
Its first test will be the upcoming election, whose outcome has added urgency as the nuclear issue reaches critical mass. Most of the candidates are hardliners, and Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei shows no sign of softening his policy.
Does Pahlavi see a future role for himself as a constitutional monarch?
Some Iranians would welcome him back as a stabilizing force. Others are still bitter toward the former shah they blame for a regime of widely resented corruption and repression. His son’s vision is of closing that dark and broken circle.
“In a democracy, it doesn’t matter if there’s a republic or a monarchy,” Pahlavi says. “If I can be part of a generation that, for the first time since Cyrus the Great, can say our future was decided by the free will of the people, that’s the greatest achievement I could hope for.”
Reza Pahlavi leads meeting of new Iranian National Council
July 11, 2014
MEETS — Reza Pahlavi, now 54, seen in Toronto for the gathering of the Iranian National Council.
Reza Pahlavi has led the first general meeting of his new opposition coalition, the Iranian National Council, a loosely based umbrella group of 36 opposition organizations that was created in Paris last year.
The general meeting was held in May in Toronto with the stated goal of nurturing pro-democracy forces inside Iran – doling out funds, technology and advice to opponents of the regime and fomenting dissent within the country.
The coalition says it represents “the broadest array of individuals and nascent political organizations” spanning the ideological spectrum, including not just the usual monarchists, but also republicans and religious and ethnic minorities.
Pahlavi, 54, no longer presents himself as Reza Shah II. His website simply refers to him as “Reza Pahlavi.”
“It remains unclear whether he can actually deliver what he’s promised,” Saeed Rahnema, a professor of political science at York University in Ontario, told the Globe and Mail of Canada.
“The opposition is still highly diversified. None of these groups are collaborating with each other. Mr. Pahlavi may hope that his council will become an alternative to the regime, but nobody in the opposition – including him – is in that position yet.”
At the first general meeting of his Iranian National Council, several hundred people of Iranian descent gathered in a Toronto hotel to hear his appeal for support.
Nazanin Afshin-Jam, an Iranian-Canadian human-rights activist and wife of Canadian Justice Minister Peter Mackay, sent a video greeting to the council’s meeting.
Pahlavi said, “The Iranian people have not been considered what they are: the ultimate weapon.”
Hamid Ghahremani, a 57-year-old Toronto businessman who left Iran in 1982, told the Globe and Mail, “He is our leader.” Standing on the sidelines of the event collecting envelopes of cash and checks, Ghahremani said that despite the smallish crowd at the Toronto meeting, many expats are eager to financially back Pahlavi’s cause.
Pahlavi said his council seeks money and “technology” from individuals and corporations for its work inside Iran. “Certain companies have been willing to do that,” he said, declining to name any.
Pahlavi said he believes Western governments should redirect their efforts away from negotiating with the Islamic Republic and toward linkups with the opposition.
The Canadian government appears to be pursuing just that strategy. It recently launched an effort to reach Iranians through the Internet and social media, and last year sponsored an online dialogue with dissidents and activists in Iran that bypassed Iranian Internet restrictions.
Pahlavi said the mass demonstrations after the 2009 presidential elections ultimately fizzled because the international community failed to support them. “How many times do you expect defenseless people under brutal regimes to rise and take their chances, only to be abandoned in midair?” he asked.
Pahlavi announced the formation of his Iranian National Council in May of last year. He said he had united 36 Iranian political groups and societies to lead the opposition to the Islamic Republic.
Most of the groups are little known and may be little more than letterhead organizations with limited membership. That was true of the many organizations the Mojahedin-e Khalq said it united years ago to form the National Council of Resistance that it portrays as leading the opposition to the regime.
Pahlavi promoted his new group by giving interviews to publicize the council.
He told the Bahraini daily Al-Bilad that the Islamic Republic clings to its right to acquire nuclear science not because it wants to strike at Israel but in order to impose a Shiite imamate.
Pahlavi told the AP his council was “calling for a major boycott” of Iran’s presidential elections. But that got little attention in Iran and no major boycott was seen once former Presidents Rafsanjani and Khatami jointly endorsed the candidacy of Hassan Rohani.
Pahlavi insisted the council is not a vehicle to promote a particular political system after the demise of the Islamic Republic. “We’re not here to debate a form of regime. That’s not our job,” he said, adding that his organization transcends party politics and stands for a secular regime.
“We demand our right to have free elections in Iran, and so this council has the responsibility to help orchestrate this campaign, with the help of our activists at home and the support of the diaspora abroad,” he told the AP.
Pahlavi said world powers today are mainly focusing on suspicions that Tehran is secretly working on atomic arms. For Pahlavi, the world is seeking a “change of behavior” by Iran, while he and other regime opponents are seeking regime change.
The list of 36 political parties and other organizations forming his council includes a few groups with a long history such as the Pan-Iranist Party and the Constitutional Party of Iran. But it includes many other names that are not exactly household words, such as the Movement of the Children of Rostam in Sistan va Baluchestan Province, the Kouroush Movement, the Center for Iranian Elites, and the United Front of the Green Movement, which is not the opposition Green Movement within Iran of former Prime Minister Mir-Hossain Musavi.
Interview with AP as spokesman for nascent democracy group
Thursday, May 2nd, 2013 by Associated Press
Viewed 7808 times
Source: Associated Press
© Copyright 2013 The Associated Press. All rights reserved.
PARIS — The son of Iran’s toppled shah has a new job as spokesman for a nascent movement that is challenging the clerical regime to hold free and fair elections — or risk a civil disobedience campaign.
Reza Pahlavi said Thursday that his Paris-based collective, the Iranian National Council, brings together tens of thousands of pro-democracy proponents from both inside and outside Iran.
He said the council “is calling for a major boycott” of Iran’s June 14 elections but that “is not enough.”
“The regime once again is going to put on another show, another circus,” Pahlavi said in an interview. “This is an opportunity ... to challenge a system that, if they were to refuse such a request, leaves us no choice but to organize a campaign of civil disobedience to ultimately force this regime to collapse.”
Iran’s 2009 presidential vote, which gave President Mahmoud Ahmadinejad a second term, was criticized for widespread fraud and led to major protests that were brutally repressed. The protests were the worst since the 1979 Islamic revolution that brought down Shah Mohammed Reza Pahlavi, whose family has since lived in exile, along with millions of other Iranians. The toppled shah died of cancer in Egypt a year after fleeing.
The main contenders in the upcoming vote appear to be former Foreign Minister Ali Velayati and former nuclear negotiator Hasan Rowhani as well as Tehran Mayor Mohammad Qalibaf and, possibly, former reformist President Mohammad Khatami.
Pahlavi, 52, and the council want to hold Iran to international standards of fair elections.
The Iranian National Council elected Pahlavi as its spokesman at its first congress last weekend. The group’s political bureau appears to represent a variety of Iran’s exiled opposition, and Pahlavi insisted it is not a vehicle to promote a particular political cause.
“We’re not here to debate a form of regime. That’s not our job,” he said, adding that his organization transcends party politics and stands for a secular regime.
“We demand our right to have free elections in Iran, and so this council has the responsibility to help orchestrate this campaign, with the help of our activists at home and the support of the diaspora abroad,” he said.
It is impossible to measure the impact of regime opponents, especially those living in exile. Pahlavi, who moves between the Washington area and Paris, claims the council grew out of the contacts inside Iran of various members like himself. The group says half of the 20,000-plus people who signed its charter via the Internet are inside Iran.
Pahlavi called on the international community to add its voice to the campaign for free elections, which he said should include international observers.
External pressure can change the dynamics of a nation, he said, decrying what he said was a lack of dialogue with representatives of Iran’s exile community.
He said world powers today are mainly focusing on suspicions that Tehran secretly worked on atomic arms — a charge Iran denies. For Pahlavi, the world is seeking a “change of behavior” by Iran, while he and other regime opponents are seeking a new, democratic Iran.
“If you don’t engage this time with democratic forces, how can you expect them, with no defenses ... to stand up to this Goliath?” he asked.
Copyright 2013 The Associated Press. All rights reserved. This material may not be published, broadcast, rewritten or redistributed.
Wednesday, 17 December 2014
Sunday, 14 December 2014
Wednesday, 10 December 2014
Sunday, 30 November 2014
Thursday, 20 November 2014
رسانه افق ایران، برنامه زمان انتخاب، با حضور شاهزاده رضا پهلوی
The only HOPE for Iran and Iranian FREEDOM.
رسانه افق ایران، برنامه زمان انتخاب، با حضور شاهزاده رضا پهلوی
The only HOPE for Iran and Iranian FREEDOM.
رسانه افق ایران، برنامه زمان انتخاب، با حضور شاهزاده رضا پهلوی
the only HOPE for Iran and Iranian FREEDOM.
رسانه افق ایران، برنامه زمان انتخاب، با حضور شاهزاده رضا پهلوی
the only HOPE for Iran and Iranian FREEDOM.
Tuesday, 18 November 2014
Thursday, 13 November 2014
Saturday, 4 October 2014
TEHRAN: Khaneyi Bi Saghf. Team TEHRRAN
9 آبان همگی در پاسارگاد. رهبر گردهمایی ما شهریار ایران شاهزاده رضا پهلوی. درود بر خاندان ایران ساز پهلوی. دوستتون داریم با جان و دل. www.rezapahlavi.org
toloo radio
9 آبان همگی در پاسارگاد. رهبر گردهمایی ما شهریار ایران شاهزاده رضا پهلوی. درود بر خاندان ایران ساز پهلوی. دوستتون داریم با جان و دل. www.rezapahlavi.org
Monday, 14 July 2014
The Official Site of Reza Pahlavi shared شورای ملی ایران's photo.
گرامیداشت سالگرد جنبش دانشجویی ۱۸ تیر
__________________
جنبش ۱۸ تیر ۱۳۷۸، جنبش دانشجویی که از اعتراض به تعطیلی غیر قانونی یک روزنامه آغاز شد و به جنبش خیزشی اجتماعی بدل گشت. جنبش مستقل و پویای قشر روشنفکر و جوان که با اندیشه های آزادیخواهی... See More
__________________
جنبش ۱۸ تیر ۱۳۷۸، جنبش دانشجویی که از اعتراض به تعطیلی غیر قانونی یک روزنامه آغاز شد و به جنبش خیزشی اجتماعی بدل گشت. جنبش مستقل و پویای قشر روشنفکر و جوان که با اندیشه های آزادیخواهی... See More
خشونت زدایی از تبادل باورها
هم میهنان گرامی،
شخصیت های تاریخی و تاریخ ساز این فرهنگ کهن تنها در دادگاه تاریخ مورد قضاوت و ارزیابی قرار می گیرند، و مردم ایران، خود بهتراز هر کس دیگر از خدمات افراد دلسوز و میهن دوست آگاه هستند. اما نکته ای که در این برهه تاریخ، ما بعنوان یک ملت باید تمرین کنیم،رواداری و مدارا و رفتاری انسان دوستانه با یکدیگر است.
در جوامع بدوی، حکم اعدام به اجرا گذاشته می شود و خون را با خون می شویند. بدینسان، اندیشه انتقام جویی و خشونت را با خشونت پاسخ دادن، پیشه راه مردمان آن جامعه می شود.
شوربختانه فرهنگ فحاشی و پرخاشگری در سایه خشونت ذاتی حکومت فعلی ایران، در لایه های جامعه ما نیز نفوذ پیدا کرده است. بعضی، برای بیان باورهای خود در مقابل یک باور دیگر، به توهین و افترا دست آویز می شوند.
آیا توهین و تهمت را می بایست با توهین و خشونت پاسخ داد؟ آیا پیگیری قانونی و یا اعتماد به افکار مردمی برای پاسخ به توهین و تهمت، بهترین راهکار در مقابله با خشونت های کلامی نمی باشد ؟
مبارزه ما در راستای دستیابی به مردم سالاری و حاکمیت قانون، تنها با انحلال جمهوری اسلامی میسر نمی شود. بهترین راه برای رسیدن به آزادی و آبادی در ایران فردا، تغییر در پندار، گفتار و رفتار روزانه ما ایرانیان بسوی نیکی و پاکی می باشد.
نباید فراموش شود که پرهیز از هرگونه خشونت جسمی و یا کلامی، رواداری و رفتار انسان دوستانه با یکدیگر، خط قرمزی است که ما را از نظام خشن و مستبد کنونی، متمایز می کند.
همبستگی در یک کارزار مردمی در مقابله با حرکت و یا اندیشه ای که برخلاف منافع ملی باشد، قابل قدردانی و با ارزش است. ولیکن خط قرمزی که مرزها را تعیین می کند، ارائه استدلال های درست و به دور از فحاشی، تحقیر، تهدید و توهین است.
بر همه ما دوستداران ایران است که از خشونت کلامی و توهین خودداری کنیم و آستانه تحمل خود را بالا ببریم، حتی در مقابل کسانی کهجز توهین و هتاکی راه دیگری برای برقراری ارتباط نمی دانند. افزون بر این، نقش رسانه ها دو چندان می باشد، چراکه در دنیای کنونی رسانه ها نقش مهمی را در عرصه آموزش و روشنگری جامعه بردوش می کشند. رسانه ها می بایست با ایجاد فضایی سالم برپایه پندار، گفتار و کردار نیک، فضای امنی برای گفتمان و آگاهی رسانی ایجاد کنند.
ما خواهان ایرانی هستیم که آزادی بیان در همه ابعاد و به معنی واقعی کلمه در آن وجود داشته باشد.
در ایران آزاد این وظیفه همه شهروندان است تا از حق آزادی بیان، و حق آزادی باورها دفاع کنند . بدیهی است من با بسیاری از سخنان وتوهین و تهمت های اخیر در مورد شخصیت های تاریخ ساز کشورم مخالفم، اما به خاطر اعتقاد عمیقم به آزادی بیان اجازه نمی دهم که افرادی به نام دفاع از این شخصیت ها، به بهره برداری های شخصی بپردازند و همبستگی و همسویی نیروهای سکولار ـ دمکرات را به مخاطره بیاندازند.
این آلودگی به خشونت در جامعه ایرانی، زاده جمهوری اسلامی است، و ما خواهان زدوده شدن این خشونت، و ایجاد جامعه ای مدرن و قانونمدار، برپایه اعلامیه جهانی حقوق بشر هستیم.
پاینده ایران
رضا پهلوی
آزادی باورها و بیان
ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر
"هر كس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است كه از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در كسب اطلاعات و افكار و در اخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممكن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد."
محدودیت بر آزادی بیان
ماده ۲۰ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
"هرگونه دعوت به کینه (تنفر) ملی یا نژادی یا مذهبی که باعث تحریک به تبعیض و یا دشمنی و خشونت گردد، بموجب قانون ممنوع می باشد."
پیام شاهزاده رضا پهلوی سخنگوی شورای ملی ایران به مردم ایران
Tuesday, June 4th, 2013 byشاهزاده رضا پهلوی
Viewed 6573 times
هم میهنان،
سرزمین گسترده ایران با تنوع اقلیمی اش، با پانزده مرز آبی و خاکـی، با ذخایر غنی زیرزمینی و معدنی، سرزمینی با جمعیت جوان و خلاق، یکی از مطلوب ترین شرایط جغرافیایی و انسانی را برای یک اقتصاد پویا و پایدار فراهم نموده است. ایران «موزه همیشه زنده دنیا» دارای تاریخ و فرهنگ دیرینه ای است که بازتاب این تمدن کهن در گوشه و کنار جهان به چشم می آید.
افسوس، بخش بسیار بزرگ این امکانات بی همتا در کشورمان، در رویارویی با بن بست های بر آمده از نظام سیاسی جمهوری اسلامی، به هرز رفته و می رود.
جمهوری اسلامی با اعمال سیاست های اقتصادی ویرانگر، اختلاس های کلان و با سوء استفاده از ثروت های کشورمان برای تأمین رانت های حکومتی و برای تقویت ایدئولوژی تمامیت خواه ولایت فقیه، کشورمان را در منجلاب فقر و فلاکت و انزوای بین المللی فرو برده و مردم ایران را به جایی رسانده است که در شرایط دشوار معیشتی به سر می برند.
تحمل گرانی های کمرشکن، بیکاری، اعتیاد، فقر و فحشا و همه تنگناهای اقتصادی برای مردم ایران از آن روی دردناک است که کشور ما از امکاناتی بی بدیل برخوردار است.
در بخش تکنوکراتیک کشور، چهره هایی گاه صادقانه، از دولت «اصلاحات» تا دولت «کودتا» برای بهبود سامانه اقتصادی کشور تلاش های زیادی انجام دادند که در شنزار جمهوری اسلامی فرو رفت و آنها با سقوط رویا های خود دریافتند که ـ اقتصاد مافیایی ـ تنها الگویی است که نظام جمهوری اسلامی ارائه داده است. بر همگان روشن است که همزیستی جمهوری اسلامی و پیشرفت اقتصادی، جمع اضداد است و می بایست از این شرایط گذر کنیم.
تامین امکانات برابر در عرصه های آموزشی و بهداشتی برای هر ایرانی، نیازمند بازسازی این اقتصاد فروپاشیده است. برای آبادانی و اقتدار کشورمان و دستیابی به اقتصادی فرانفتی و پایدار می بایست ـ فضای اعتماد ـ به نیروهای خلاق از کارگران، سرمایه گذاران، صادر کنندگان، تکنوکرات ها، فرهنگیان و مخترعان کشورمان بازگردانده شود تا به فردای خود امیدوار باشند و زیر پرچم حکومت قانون به کشور بتوانند خدمت کنند.
مهم آنکه اقتصاد ملی پویا و سالم نیازمند شرایط بین المللی مساعد است. ما می بایست به ـ جای ستیزه جویی ـ با دیگر کشورها به یکی از ـ ستون های استوار همگرایی منطقه ای ـ بدل شویم و در ـ راستای منافع ملی کشورمان ـ در سازمان های اقتصادی بین المللی نقشی فعال بر عهده بگیریم و برای دستیابی به بازارهای جهانی و برخورداری از سرمایه و تکنولوژی پیشرفته، بهترین روابط را با قطب های پویای اقتصادی برقرار نماییم.
ایجاد فضای اعتماد و رسیدن به اقتصادی پویا و پایدار مستلزم داشتن فضای سیاسی آزاد، سالم و عادلانه برای ایجاد بستر اندیشه های گوناگون سیاسی در چارچوب فعالیت آزاد احزاب مختلف است. امروز جامعه ایران در فقدان یک حکومت قانونمند و پایبند به اصول جهانشمول، کشور ما را به بن بست نهایی رسانده است.
در عرصه سیاسی جمهوری اسلامی از آغاز حکمرانی خود در روند یک همه پرسی غیر سالم و ناعادلانه به رهبری آیت الله خمینی با حذف دیگر گزینه ها و به رأی گذاشتن تنها یک گزینه نوع نظام را تعیین نمود. انتخابات حکومت اسلامی سال ۱۳۵۸ توسط برگزارکنندکان آن نیز به شدت مورد انتقاد واقع شد و از ماه های آغازین ماهیت و مقبولیت این نظام نزد مردم به چالش کشیده شد.
بدین ترتیب از دل آرمان های دموکراتیک، یک دیکتاتوری دینی زاده شد که از آغاز حکمرانی خود، به ـ نام انقلاب فرهنگی به پاکسازی و حذف اندیشه های مختلف از دانشگاه تا همه سطوح مختلف جامعه پرداخت ـ و خشونتی هدفمند را علیه شهروندان ایران از جمله گروه های قومی، دینی، دگراندیش و به ویژه زنان سازماندهی کرد. بر همین اساس خشت اول جمهوری اسلامی با برگزاری یک رفراندوم نمایشی و فرمایشی که دستمایه پروژه سیاسی، ولی فقیه است، پایه ریزی شد.
بدینسان با تمرکز قدرت در دست یك نفر در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی حق حاکمیت از مردم سلب شده و رای یا «حكم حكومتی» رهبر، برای تمام اركان حكومت «فصل الخطاب» است.
پس از سرکوب شدید و بی سابقه اعتراض میلیون ها ایرانی نسبت به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در خردادماه ۱۳۸۸، جامعه ایران به این یقین و باور رسیده كه حکومت جمهوری اسلامی به هیچ وجه اصلاح پذیر نیست و تصور اینكه می توان در چارچوب قانون اساسی این نظام «تحت نظارت استصوابی» شرایط برگزاری انتخابات آزاد را فراهم نمود، خیالی باطل است. درواقع بخش اعظم روند انتخاباتی در چارچوب این حکومت در تضاد با معیارهای اعلامیه جهانی حقوق بشر و عرف بین الملل مهندسی شده است.
اینک، نظر به شرایط اسفناک کشورمان و در شرایطی که خیل کنشگران سیاسی و مدافعان حقوق بشر ازجمله اعضای کمیته ـ دفاع از انتخابات آزاد، سالم و عادلانه در ـ حصر، زندان و یا تبعید بسر ـ می برند و حاکمان جمهوری اسلامی امکان نظارت بر روند انتخاباتی را از آنها سلب نموده است، تنها راه برای پایان دادن به تبعیض، نابرابری و بی عدالتی برگزاری انتخاباتی آزاد است. گزینشی ملی برای تشکیل نهاد تدوین قانون اساسی نوین توسط نمایندگان مردم، سندی که این بار باید بر پایه اصول خدشه ناپذیر حقوق بشر و سکولاریسم تدوین و به مرحله اجرا در آید.
همچنین در این مرحله از گذار به سوی یک آینده روشن و امن، وظیفه اصلی چهره های مختلف سیاسی نهادینه کردن فرهنگ حزبی در چارچوب تشکل های گوناگون است.
آنچه از دوران مشروطیت تا به امروز از آن محروم ماندیم، ایجاد زیرساخت های لازم برای فعالیت احزاب مختلف در یک بستر سیاسی باز و آزاد و جلوگیری از تک حزبی شدن است. از مهمترین شرایط ایجاد مشارکت آحاد ملت ایران در انتخابات و تصمیم گیری برای سرنوشت خود این است که بستر اندیشه های گوناگون سیاسی در چارچوب فعالیت آزاد احزاب مختلف ایجاد شود. در این چارچوب، فضای سیاسی پیش نیاز پیدایش احزاب چپ و راست است که هر یک با شخصیت حقوقی و شناسنامه و مرام سیاسی خود بتواند در محیطی آزاد و شفاف بدون حذف هیچ جریان دیگری به فعالیت بپردازد.
هم میهنان،
امروز شورای ملی ایران این افتخار را دارد، در برابر مردم کشور کانادا از تقدس واژه ـ انتخابات ـ سخن بگوید که خود در تعیین سرنوشت خود آزادانه در فضای امن سیاسی در اداره امور مختلف کشورشان مشارکت گسترده می نمایند.
امروز، کشور کانادا از کشورهای پیشرو در مقابل حکومت مستبد جمهوری اسلامی ایران است که همه ارتباطات دیپلماتیک خود را برای دفاع از نقض مستمر حقوق بشر در میهن ما با جمهوری اسلامی قطع نموده است.
بر ما مردم ایران است که از این اقدام بشردوستانه مسئولان و سیاستمداران کشور کانادا که صدای مردم ایران را شنیدند، قدردانی نماییم و صدای اراده و رای خود را به گوش مقامات و مردمان این سرزمین صلح دوست برسانیم.
با توجه به تحولات جهانی نقش ما مردم ایران در این است که به جهانیان نشان دهیم که ـ حکومت اسلامی در نزد ملت ایران مشروعیت ندارد.
شورای ملی ایران از جامعه جهانی خواستار حمایت قاطع از کارزار « بین المللی انتخابات آزاد در ایران » است.
هم میهنان،
از آنجایی که حکومت جمهوری اسلامی امضا کننده کنوانسیون ۱۵۴ شورای بین المجالس و متعهد به برگزاری انتخابات بر اساس معیارهای جهانشمول می باشد، شورای ملی ایران بیست و دوم اردیبهشت ماه گذشته، از شخص سید علی خامنه ای که براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی، در مقام رهبر این حکومت استبدادی، مسئول و تصمیم گیرنده نهایی اداره امور کشور می باشد، درخواست شد تا از عوامل و امکانات در اختیار خود استفاده نموده و در آخرین فرصتی که به او داده می شود، سه شرط مهم و بنیادین را به اجرا گذارد:
یکم: آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی ـ عقیدتی در سراسر کشور
دوم: انحلال مراسم به اصطلاح ـ انتخابات ـ دوره یازدهم ریاست جمهوری خرداد ۱۳۹۲
سوم: فراهم نمودن شرایط برگزاری یک انتخابات آزاد و سالم به منظور تعیین سرنوشت کشور به دست ملت ایران، با پیروی از ماده ۲۱ بیانیه جهانی حقوق بشر[1] و اعلامیه ۱۵۴ نشست شورای بین المجالس [2]، همراه با نظارت نهادهای جهانی بی طرف مانند سازمان ملل متحد.
از آنجایی که رهبر جمهوری اسلامی خواست ما را مانند سه دهه گذشته بی جواب گذاشته و از آنجایی که حاکمان جمهوری اسلامی حق بنیادی ما مردم ایران، یعنی حق انتخاب شدن و انتخاب کردن، کنش آزاد سیاسی و مشارکت در امور کشور را سلب نموده است، با حضور فراگیرمان در مسیر آشتی ملی از طریق اعمال نافرمانی های مدنی به دور از خشونت به جهانیان نشان می دهیم که صندوق های جمهوری اسلامی باطل است و هرگونه انتخاباتی در چارچوب این نظام ولایتی و فقاهتی می بایست منحل گردد.
شورای ملی ایران هفدهم تا بیست و چهارم خرداد را « هفته انتخابات آزاد » می نامد
ما اراده و رای راستین خود را بر روی کاغذ سفید چنین می نویسیم: « رای من : انتخابات آزاد » است و به هر آنجا که می توانیم به دفتر سازمان ملل متحد و سفارتخانه های کشورهای دمکراتیک همچون (فرانسه، آلمان، بلژیک، سوئد، ژاپن،استرالیا و غیره) ارسال می نماییم تا جهان بداند که صندوق های دروغین ولایت فقیه یک فریب است و می بایست برای همیشه برچیده شود.
حکومت جمهوری اسلامی با اجرای نمایشی دیگر، به نام انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات شوراهای محلی در انظار رسانه های بین المللی در کوشش است تا پایگاه های انتخاباتی را صف آرایی نماید و با نیرنگ به جهانیان نشان دهد که در نزد مردم ایران مقبولیت دارد و حکومت منتخب ملت ایران است.
روز ۲۴ خرداد را به خاطر می سپاریم و به یاد جانباختگان راه آزادی و به حرمت واژه « انتخابات » که مرز حقوق هر شهروندی برای مشارکت در سرنوشت خود می باشد را ارج می نهیم، شاخه گلی بر مزار عزیزان از دست رفته می نهیم و یادشان را در خاطر تاریخ سرزمینمان جاوید و ابدی نگاه می داریم و عهد دوباره می بندیم تا آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی، تا آزادی اندیشه، تا آزادی بیان، تا برقراری امنیت فردی و ملی تا بازسازی اقتصاد پویا و پایدار، تا ایرانی مرفه برای هر ایرانی مستحکم می ایستیم.
انتخاب با ماست: که آیا برای ما انتخاب کنند و یا ما برای خود انتخاب کنیم!
رضا پهلوی
سخنگوی شورای ملی ایران
Subscribe to:
Posts (Atom)